Kalbimizin Sızlayan An'ları

Hayat dört duvardan ibaret . 

Umut dolu bakışlar göğe bakma durağında misafir edildi bugün . 

Sevgi sözcükleri yarına kaldı. Güle güle derken el sallayamadık gidenlerin ardından , belki de gitmelerini istemedik ,gelişlerine hoş geldiniz diyerek sarıp sarmalayamadığımız gibi ömür denen yolculukta da veda etmeyi beceremedik insanoğlu olarak. 

Kalplerimizin sızlayan yanı ile doğduk büyüdük yaşıyoruz ama ölmüyoruz. 

Aldığımız her nefesi sorguluyor olsak da aklımız kaldı gidenlerin ardında hatta kalbimiz .

Güne aydın olması temennisiyle uyanıyoruz , aydınlanmayan günlere gecelerin iyi olması için dilekler dileyerek veda ediyoruz. 

Oysa ne geceler iyi ne de günler aydınlık geçiyor ömrümüzde. kalıplaşmış sözcüklerle yaş alıyoruz . nasılsınız ? sorusuna iyi değilim, üzgünüm, kötü bir gün geçiriyorum vb. gibi cevapları çok az duyuyor ve duyunca da şaşırıyoruz. Alışmışız kalıplaşmış sözcüklere ; ''iyiyim teşekkürler siz nasılsınız ?'' Gerçekten iyi olduğumuz için mi yoksa kendimizi ,duygularımızı , düşüncelerimizi dış dünyaya yansıtmamak için mi böyle davranıyoruz bilmiyorum . 

Güven duygumuzu eksiltmenin eksikliğini hissediyorum. samimiyetsiz samimiyetlerden doğan maskeli yüzlerden korkuyoruz . 

Bir hal hatır sorusuna bile maskeli cevaplar veriyoruz ; aslında kendimizi kandırıyoruz . Farkındayız ama işimize böylesi daha kolay geliyor.

 Duygularımız milyonlarca hücreyi birbirine bağlayan bir bütünden oluşsa da bizler bu bağı yok saymayı öğrenmişiz. Acıyı ve hüznü sessiz göz yaşları ile karşılıyoruz. Mutluyuz çok güzel bir haber almışız ; iş yerinden terfi , evlilik teklifi , annemin kanser hastalığını tamamen yendiğini , kardeşimin doğum yaptığını , evime bir kedi almayı istemek gibi günlük hayatımızdaki bir çok mutlu olacak sebebin gizli yaşanması duygularımızı esaret altında tutmayı öğrenmiş çaresizliklerimizden yalnızca bir kaçı ..

Siz duygularınızı nasıl yaşıyorsunuz ?