Ben Ben’cil Bir İnsanım ...

Hayata dair söyleyecek çok da sözüm yok ...

An’ı yaşa
Mutlu kal
Ruhunu özgürleştir
Çokça sev
Kendin ol

Yol  ; seni müsait bir yerde bırakır zaten ...

Bozuk paralarını birleştirip ‘ bir yolcu lütfen ‘ diyebilmen yeterli ...
Seni sen yapan duygularına izin ver.

Gözlerinle bakabildiğin her anı , doya doya yaşa ...
Elalem ne der diye yola çıkma asla !
Ben’cil olmayı öğrenin
Candan da canan dan da geçebilmek gerekiyor bazen

Ben bencil bir insanım ! Evet sizlere bunu ilk defa itiraf ediyorum.
Sevdiklerim dışında herkese karşı bencilim ...

Önce ben ne istiyorum  ?
Ben mutlumuyum ?
Bunu yapınca pişman olacakmıyım ?
Bu karar benim için ne kadar önemli ?
Evetttttt bu benim hayatım !
Özgür düşüncelerimle , doğrusuyla , yanlışıyla
Cefası da sefası da bana ait ...
Kime ne ?
Eğer sizler de benim gibi düşünüyorsanız
Ya da şu anda düşünmeye başladıysanız
Yarın sizler için yeni bir güneş doğacaktır.
Babam doktor , annem öğretmen olmamı istiyordu ; ama ben mühendis oldum !
Veeeee bu benim kararımdı.

Sonuç ; Çok başarılı bir mühendisim
             Çok mutluyum
             İyi ki kendi rotamı çizmişim ...

Peki ya sen ?

Pişman olacağın bir hayatın daha var mı ?
Geç kaldığın  bir yolculuğun ?
Utanmaktan korkup söyleyemediğin aşkın ?
Yamaç paraşütü yapmak istediğin bir tatilin var mı mesela ?
Annenin kızım düşersin ne işin var oralarda dediğini duyar gibiyim :)

Düşmeden ; kalkamayacağını öğrendiğinde henüz 2 yaşındaydın .
Bunu asla unutma !

İlk yara aldığında ; bisikletten düştüğün zamanı hatırla ...
Kabuk bağladığında 6 yaşındaydın :)

Sınav sonuçlarında aldığın kötü notu karnende gördüğün zaman ki başarısızlığınla mücadele ettiğinde 13 yaşındaydın ...

İlk aşk mektubunu yazdığında ; 16 yaşında bir genç kız-erkek olduğun da platonik aşkın kalbini kırmayı öğrettiğinde ...

Sen vardın
Sadece sen

Kimse kalbini açıp içine bakamaz
Ama yol seni müsait bir yerde bırakır

Ve yoluna
Tek başına
Ben’ olarak
Devam edersin ...

Sen sen ol ben’cil olmayı asla unutma ! (;


ZEK
27 / Temmuz
Datça