Kalbimizin Sızlayan An'ları
Hayat dört duvardan ibaret . Umut dolu bakışlar göğe bakma durağında misafir edildi bugün . Sevgi sözcükleri yarına kaldı. Güle güle derken el sallayamadık gidenlerin ardından , belki de gitmelerini istemedik ,gelişlerine hoş geldiniz diyerek sarıp sarmalayamadığımız gibi ömür denen yolculukta da veda etmeyi beceremedik insanoğlu olarak. Kalplerimizin sızlayan yanı ile doğduk büyüdük yaşıyoruz ama ölmüyoruz. Aldığımız her nefesi sorguluyor olsak da aklımız kaldı gidenlerin ardında hatta kalbimiz . Güne aydın olması temennisiyle uyanıyoruz , aydınlanmayan günlere gecelerin iyi olması için dilekler dileyerek veda ediyoruz. Oysa ne geceler iyi ne de günler aydınlık geçiyor ömrümüzde. kalıplaşmış sözcüklerle yaş alıyoruz . nasılsınız ? sorusuna iyi değilim, üzgünüm, kötü bir gün geçiriyorum vb. gibi cevapları çok az duyuyor ve duyunca da şaşırıyoruz. Alışmışız kalıplaşmış sözcüklere ; ''iyiyim teşekkürler siz nasılsınız ?'' Gerçekten iyi olduğumuz için mi yoksa kendimi