SÖZLERİMİN SÜKUNETİ ...

Dudaklarımda imzalı yaşanmışlıklar, içimde sakladıklarım dökülmüyor sözlere ...
Susmanın verdiği huzur ile yazıyorum kalbimden geçenleri
Engel tanımayan hayatlara prangalar bağlamış insanlara inat
Gözümde büyüttüğüm değerler , yerle bir olan düşünceler
Kıymet edilmeyen insanları hayat yolculuğunda yol arkadaşı edinenler
Karanlıklar ardında kendini kaybetmiş ,nefes almaya çalışan bedenler
Aydınlıklar içerisinde yolunu bulamayan ,karamsarlıkla beynini işgal edenler
Susmak için vakit tamam o halde
Umutsuzluk için yol değiştirme vakti geldi o halde
Yeni rotanızı belirleme zamanı şimdi
Varoluşunuzun hakkını vermeniz gerekli ...

Güven inşa ettiğiniz kalplerin, narin bedenlerinizde ki kırıklarını onarmak hiç de kolay olmayacak.
Sizi anlıyorum ama ,ancak,fakat gibi sözler ekleyerek devam etmeyeceğim.Çünkü kimse sizi anlayamaz. Neler yaşadığınızı , ne ile başa çıktığınızı , nasıl mücadele ettiğinizi , gizlice dökülen gözyaşlarınızın sizi ne kadar incittiğini , çaresizce boş bakışlarınızın sebebini ...

Kimse sizi anlayamaz ...

Aynı olayları , farklı zamanlar da yaşayanlar ;
Her daim akıl vererek destek olduklarını zannedenler. Acılarını ,hüzünlerini yaşamadan bir insan nasıl güzel günlerin farkında olabilir ki ?
Yaşanan her an , tekrarı olmayan her saniye
Gidenlerin geriye gelmeyeceği gerçeğini değiştirmeyen hayatta
Zaman aleyhine işlemeye devam ederken
İnatla olduğu yerde bir ileri bir geri diyerek ; günleri ağartan göz kapaklarınıza
Düşüncelerinizi erteleyerek , farklı işlere çokça zaman harcayarak
Kaçamazsınız !
Mazi denilen unutulmayan Aşk'ınıza veda etme zamanı geldiğinde usulca kapıyı kapatmak gerekir...
Açık kalan kapılar , açık yaralar
Elbet bir gün kabuk bağlar ...