KIRGINIM

Bugünlerde her yer gri.
Bakışlarım koyu gri
Sözlerim açık gri
Duyduklarım ve unutmak istediklerim ise siyaha yakın bir antrasit .
İnce bir çizgi var iki rengin arasında  ; Siyah asaleti temsil ederken gri , boğucu ve soğukluğu hissettirir her daim ...
Hayatımızın ince çizgileri de böyle değil mi ?
Gün'e aydın olsun diye başlar Gece'nin iyi olmasını temenni ederek gözlerini kapatmaz mı insan ?
Peki hangi günler güzel ; geceler iyi geçer  bizler için ...
Gözyaşlarıyla son bulacağı bir geceye kim uyanmak ister ?
Dokunmayın bugünler de bana
İyi değilim
Kırgınım
Sıradan gidiyor herşey
Kasım'ın son demlerinde yudumluyorum çayımı
Gelmese diyorum yeni bir gün daha önüme
Boş boş saatlerce susuyorum
Geçtiğim yolları tekrar tekrar yürüyorum .
Sahil boyu yürüyüp Martılarla sohbet ediyorum.
Yitirdiğim ,kaybettiğim ne varsa oracıkta bırakıp dilek diliyorum .
Yeni bir umutla bakabilmeyi öğrenmek istiyorum
Hayatın bana sunacağı gökyüzümü çiziyorum
Mavi bulutların arasından çıkan güneş ; biraz parçalı , biraz parlak , bir kaç damla düşüyor avuçlarıma ...
Anlık değişiyor işte herşey ; bir an güneşi seyrederken ; bir an yağmur tebessümleri düşüveriyor baş ucuma ...
Sen neyin planını yapıyorsun Ey İnsanoğlu diyorum.
Kendime kızıyorum
İnsanların vicdansızlıkları can yakıyor
Dokunmayın bugünler de bana
İyi değilim
Kırgınım
Sıradan gidiyor herşey ...
İşte çıkıp gidiyorum senin gökyüzünden ; kendim olmaya
Gidiyorum
.
.
.