Gelen hoş'geliyor da Giden hep gönülleri yok'ediyor ...

Bir Gecenin Aydınlığı ;
Hep karanlık mı olmalı geceler ? Siyaha kaplanmış ağaçlar ,gökyüzü ve insanlar ...
Kibrit çöplerini birleştirip aydınlattım bu gece dünyamı. Bir umut belki de aydınlanır içim diye.
Yok olan hayallerim , giden umutlarım , yalnızlığım ...
Sensiz cümlelere nerden başlasam ; nasıl aydınlatsam güneşin karanlığını , gecelerin aydınlığına kavuşturabilsem kalbimi .
Kırılmanın tarifini bende bilmiyorum. Sokak lambalarının neden yanmadığını da. İnsanların mutsuz olmasını da . Sahiden doğru mu ? Öylece gelip geçer mi kırgınlıklar ...
Zaman ilaçmıdır gözlerden akan yaşlara ? ...
Unutulur mu kalbe işlenmiş bir çift göz ? Öyle kolaymıdır gelenin gitmesi ? ...
Yalnız başına bir sokak da yürüyen Adam ; sessizlikle dans eden ritimli adımlar . Etraftan işitilen tek ses yaprak hışırtıları o da rüzgara değmekten bile çekinen ağaç dallarının  esiri altında  ...
Dünyanın döndüğü gerçeğiyle ; dünyamın dönmeyen yalanları arasındayım. Benim bu gecemin bir aydınlığı olmalıydı. Sıkışan kalbimi avuçlarımın arasında sıkı sıkı tutuyordum ama ne için bilmiyordum. Yürüyordum amansızca ;gün ışıklarının çıkmasını bekliyordum. Ne gün aydınlanmak istiyordu ne de ben uyanmak ... zaten zaman da geçmiyordu ki kırgınlıklarımın geçmediği gibi
o da sessizce bekler oldu beni ...

Alıştık biz böyle yaşmaya sevgili hayat
Gelen hoş'geliyor da Giden hep gönülleri yok'ediyor ...

Üzülmeyin sevgili Dostlar !
Dostlar diyorum çünkü ; bu satırı okuyabilen bir çift göz'e bir güzel kalbe ve en önemlisi de bir insana ayrılan zamana ortaklık ediyorum.

Kıymetlisiniz
Hep de öyle kalasınız ...


Sevilmeniz temennisiyle ...

Bir elif kız hatırası